Trafo Yağı Analiz Laboratuvarı

• Analiz Listesi
• Analiz Başvuru Formu
• Laboratuvar Müşteri Memnuniyeti Anketi
• Laboratuvar Şikayet Prosesi
• Şikayet Öneri Formu

TRANSFORMATÖR YAĞI İÇİN YAPILAN BAZI ANALİZLER

·  Akma Noktası Tayini (TS EN ISO 3016 / ASTM D97 / ASTM D5950):

• Amacı: Yağın düşük sıcaklıklardaki performansını değerlendirmek için kullanılır. Akışkanlığın kaybedildiği sıcaklık, yağın belirli uygulamalardaki düşük sıcaklık performansını belirler.
• Yöntem: Yağ örneği, belirli bir sıcaklığa kadar soğutulur ve akma sıcaklığı ölçülür.

·  Anilin Noktası Tayini (ASTM D611 / TS 1655 ISO 2977):

• Amacı: Yağın aromatik hidrokarbon içeriğini anlamaya yardımcı olur. Daha düşük anilin noktası, daha yüksek aromatik içerik anlamına gelir.
• Yöntem: Yağ ve anilin karışımının tamamen çözündüğü en düşük sıcaklık belirlenir.

·  Asitlik Tayini (TS EN 62021-1 / ASTM D664):

• Amacı: Yağdaki toplam asit sayısını (Total Acid Number, TAN) belirlemek, yağın oksidasyon durumunu, içerdiği organik ve inorganik asit miktarını ve potansiyel korozyon riskini değerlendirmek için önemlidir. Bu analiz, yağın bozulma seviyesini ve kullanım ömrünü değerlendirmek için kritik bir parametredir.
• Yöntem: Örneğin potansiyometrik titrasyonu ile belirlenir.

·  Çözünmüş Gaz Analizleri (DGA) ve Serbest Gaz Analizi (TS EN IEC 60567 / ASTM D3612):

• Amacı: Çözünmüş gaz analizi, özellikle transformatörlerde kullanılan yalıtım yağındaki çözünmüş gazların türlerini ve miktarlarını belirlemek için yapılır. Elektriksel arızaların erken teşhisinde hayati öneme sahiptir.

DGA: Arıza öncesi ve sonrası oluşabilecek durumları analiz eder, termal ve elektriksel bozulmaların teşhisinde kullanılır.

Serbest Gaz Analizi: Yalıtım yağı içinde serbest halde bulunan gazları analiz ederek sistemde ciddi bir arıza olup olmadığını anlamayı sağlar.

DGA, ekipmanda meydana gelen kısmi deşarj, ark oluşumu ve aşırı ısınma gibi sorunların tespit edilmesine yardımcı olur. Farklı gaz türleri (örneğin hidrojen, asetilen, metan, etan, karbon monoksit, karbon dioksit vb.), farklı arıza tiplerini işaret eder.

• Yöntem: Kromatografi yöntemleri ile gaz bileşenlerinin analizi yapılır.

·  Delinme Gerilimi Tayini (TS 3989 EN 60156 / ASTM D1816):

• Amacı: Elektriksel yalıtım yağlarının dielektrik dayanımını ölçmek.
• Yöntem: Yağın delinme gerilimi belirli bir gerilim uygulanarak ölçülür.

·  Dielektrik Azalma Faktörü (tan δ) Tayini (TS EN 60247 / ASTM D924):

• Amacı: Yağın bozulma veya kontaminasyon durumunu göstermek. Yüksek tan δ değeri, yağın bozulmaya başladığını veya kontamine olduğunu gösterebilir.
• Yöntem: Yağın tan δ değeri, belirli bir gerilim altında ölçülür.

·  Dinamik Viskozite (TS EN ISO 3104 / ASTM D445):

• Amacı: Yağın akışkanlık direncini ölçmek. Bu test, yağın akışkanlık direncini ölçer ve sıcaklık-viskozite ilişkisini değerlendirir.
• Yöntem: Kapiler viskozimetre kullanılarak yağın viskozitesi ölçülür.

·  DBPC Katkı Maddesi İçeriği Tayini (ASTM D2668 / TS EN 60666):

• Amacı: Yağdaki DBPC (Dibütil Parakrezol) miktarını belirlemek. DBPC, bir antioksidandır ve bu test yağın oksidasyona karşı direncini değerlendirmeye yardımcı olur.
• Yöntem: Yağın kimyasal analizi ile DBPC içeriği tespit edilir.

·  Görünüş (TS 1713 ISO 2049 / TS EN IEC 60296):

• Amacı: Yağın fiziksel görünümünü ve rengini değerlendirmek. Renk ve görünüm değişiklikleri, yağın kirlenmiş ya da yaşlanmış olabileceğini gösterebilir.
• Yöntem: Yağ örneği gözle incelenir ve renk skalasına göre değerlendirilir.

·  Güç Faktörü Tayini (TS EN 60247):

• Amacı: Yağın dielektrik kaybını belirlemek. Yağın dielektrik kaybı, elektriksel yalıtım özelliklerini değerlendirmek için ölçülür.
• Yöntem: Yağın belirli bir frekansta güç faktörü ölçülür.

·  İç Yüzey Gerilimi Tayini (ASTM D971):

• Amacı: Yağın yüzey gerilimini belirlemek. Yüzey gerilimi, yağın su ve diğer polar kontaminantlarla etkileşim potansiyelini gösterir.
• Yöntem: Yüzey gerilim cihazı kullanılarak yağın yüzey gerilimi ölçülür.

·  Kinematik Viskozite (TS EN ISO 3104 / ASTM D445):

• Amacı: Yağın kinematik viskozitesini belirlemek. Yağın kinematik viskozitesi, pompalanabilirliği ve yağlama kapasitesi açısından önemlidir.
• Yöntem: Kapiler viskozimetre kullanılarak viskozite ölçülür.

·  Korozif Kükürt Tayini (TS EN 62535 / ASTM D1275):

• Amacı: Yağın kükürt içeriğini belirlemek. Kükürt, bakır ve gümüş gibi metalleri korozif hale getirebilir, bu nedenle bu test oldukça kritiktir.
• Yöntem: Yağın korozif kükürt içeriği kimyasal analizle ölçülür.

·  Özdirenç Tayini (TS EN 60247):

• Amacı: Yağın elektrik direncini belirlemek. Özdirenç, yağın elektriksel yalıtım özelliklerini belirler; düşük değerler genelde kirlenme veya bozulmayı işaret eder.
• Yöntem: Yağın elektriksel özdirenci ölçülür.

·  Parlama Noktası (Cleveland Açık Kap) (TS EN ISO 2592 / ASTM D92):

• Amacı: Yağın buharlarının alev alabileceği en düşük sıcaklığı belirlemek. Parlama noktası, yağın yangın riski analizinde önemli bir parametredir.
• Yöntem: Yağın parlama noktası açık kap metodu ile ölçülür.

·  Renk Tayini (ASTM D1500):

• Amacı: Yağın rengini belirlemek. Renk değerlendirmesi, yağın yaşlanma ve kirlenme seviyesini görsel olarak kontrol etmek için kullanılır.
• Yöntem: Yağ, ASTM renk skalasına göre değerlendirilir.

·  Su Tayini (TS EN 60814 / ASTM D95):

• Amacı: Yağdaki su içeriğini belirlemek. Su, yağın dielektrik özelliklerini ve oksidasyon direncini olumsuz etkileyebilir.
• Yöntem: Yağda bulunan su miktarı distilasyon veya Karl Fischer titrasyonu ile ölçülür.

·  Yoğunluk Tayini (TS EN ISO 12185 / ASTM D4052):

• Amacı: Yağın yoğunluğunu belirlemek. Yoğunluk, yağın safiyetini ve özelliklerini anlamada kullanılan temel bir fiziksel özelliktir.
• Yöntem: Yoğunluk cihazı kullanılarak yağın yoğunluğu ölçülür.